Τοποθέτηση πεϊκών προθέσεων
Τι είναι Τοποθέτηση πεϊκών προθέσεων;
Είναι η τοποθέτηση προθέσεων εντός του σώματος του πέους για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας.
Πότε γίνεται;
Η επέμβαση αυτή γίνεται σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται σε άλλες θεραπείες όπως τα φάρμακα και τις ενδοπεϊκές ενέσεις και θέλουν μόνιμη λύση στο πρόβλημα.
Τι προετοιμασία χρειάζεται για την επέμβαση;
Κατά την εισαγωγή σας στο νοσηλευτικό ίδρυμα θα πραγματοποιηθούν εξετάσεις αίματος, ακτινογραφία θώρακος και καρδιογράφημα. Κάποιες φορές απαιτείται να διακόψετε την αντιπηκτική αγωγή σας, αν λαμβάνετε, κάποιες ημέρες πριν την επέμβαση. Ίσως χρειαστεί να την αντικαταστήσετε με ενέσεις στην κοιλιακή χώρα. Απαραίτητη για την διακοπή αυτή είναι η γνώμη του γιατρού σας.
Τι γίνεται κατά τη διάρκεια της επέμβασης;
Για την επέμβαση απαιτείται γενική ή ραχιαία αναισθησία. Αρχικά, ο ασθενής τοποθετείται σε ύπτια θέση και αποστειρώνεται η περιοχή. Διενεργείται τομή μεταξύ πέους και οσχέου και τοποθετείται η πρόθεση σε κάθε σηραγγώδες σώμα, μία αντλία πίεσης στο όσχεο και ένα reservoir με νερό προκυστικά. Η παραμονή στην κλινική κατά μέσο όρο υπολογίζεται στις 2 ημέρες.
Συχνά απαιτείται τοποθέτηση καθετήρα που αφαιρείται συνήθως την επόμενη μέρα της επέμβασης.
Τι θα συμβεί μετά την επέμβαση;
Ενδέχεται τα πρώτα 24ωρα να αισθάνεστε πόνο στην περιοχή της επέμβασης που αντιμετωπίζεται με αναλγητικά.
Με το εξιτήριο σας θα λάβετε και γραπτές οδηγίες για:
- την αντιβιοτική αγωγή που θα λάβετε
- τον χρόνο που θα πρέπει να περάσει πριν χρησιμοποιήσετε την πρόθεση (περίπου ένα μήνα).
- θα χρειαστεί για 2 εβδομάδες να απέχετε από κάθε είδους άσκησης και καταπόνησης.
- Θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον γιατρό της κλινικής για την επανέναρξη της αντιπηκτικής αγωγής.
Ποιες οι επιπτώσεις της επέμβασης στη ζωή του ασθενούς;
Η πλειοψηφία των ασθενών δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα μετά την επέμβαση.
Οι πιθανοί κίνδυνοι της επεμβάσης είναι το τεχνικό πρόβλημα που μπορεί να προκύψει και η λοίμωξη. Η πιθανότητα τεχνικού προβλήματος με της νέας τεχνολογίας προθέσεις έχει μειωθεί σε <5% στα 5 έτη, ενώ ο κίνδυνος της επιμόλυνσης αποφεύγεται με συστηματική χορήγηση αντιβιοτικών.
Οι πιθανότητες των επιπλοκών αυξάνονται σημαντικά σε ασθενείς
- με σακχαρώδη διαβήτη,
- ανασοκατεσταλμένους
- και ασθενείς με τραύματα σπονδυλικής στήλης.
