Κάμψεις πέους-νόσος Peyronie
Τι είναι;
Κάποιοι άνδρες γεννιούνται με συγγενή κάμψη του πέους, μία πάθηση κατά την οποία το πέος παρουσιάζει κάμψη σε κάποιο σημείο του, συνήθως προς τα κάτω.Ορισμένοι άλλοι θα δουν κάποια στιγμή της ζωής τους το πέος τους να αλλάζει πορεία, να στραβώνει. Η πάθηση αυτή λέγεται νόσος του Peyronie, εμφανίζεται τυχαία περίπου στο 3-9% των αντρών (ανάλογα με την ηλικία) και δεν σχετίζεται με λοιμώξεις ή με καρκίνο: κανένας δεν έχει πεθάνει από τη νόσο, πολλοί όμως έχασαν τη σεξουαλική τους ζωή εξαιτίας της.
Ποια είναι τα αίτια;
Τα αίτια δεν είναι ακόμα γνωστά. Η επικρατέστερη θεωρία αποδίδει τη νόσο Peyronie σε μικροτραυματισμός του πέους κατά την σεξουαλική επαφή. Ιδιαίτερα σε άντρες με καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου (όπως σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση, υψηλή χοληστερίνη), η φυσιολογική αποκατάσταση της βλάβης δεν είναι εφικτή και το τραύμα γίνεται σκληρή ουλή που συρρικνώνει τον χιτώνα του πέους, οπότε το πέος χάνει μήκος μονόπλευρα και συνεπώς κάμπτεται προς την πλευρά της ουλής.
Αιτία για τη συγγενή κάμψη πέους είναι η μη ομοιόμορφη ανάπτυξη του χιτώνα που περιβάλλει το πέος, ενώ σπανιότερα η μη φυσιολογική ανάπτυξη της ουρήθρας, που είναι κοντύτερη του πέους και το κρατά κυρτό προς τα κάτω.
Ποια τα συμπτώματα;
Tα τρία κύρια συμπτώματα της νόσου είναι ο τοπικός πόνος, ψηλάφηση σκληρών σημείων στο σώμα του πέους (πλάκες Peyronie) και τέλος η κάμψη του, συνήθως προς τα πάνω, αλλά και στροφή δεξιά ή αριστερά.
Τα συμπτώματα διαφέρουν σε βαρύτητα και δεν παρατηρούνται σε όλους τους ασθενείς.
Σε πρώτο στάδιο (Οξεία Φάση), κάποιοι άντρες αισθάνονται πόνο στο πέος κατά τη στύση, κάτι το οποίο συχνά υποχωρεί χωρίς θεραπεία.
Όσο μεγαλώνουν οι πλάκες, παρατηρείται κάμψη ή γωνίωση του πέους, όταν αυτό βρίσκεται σε στύση, η οποία καταλήγει σε ανώδυνη παραμόρφωση του πέους (χρόνια φάση) που τις περισσότερες φορές καθιστά τη σεξουαλική επαφή εξαιρετικά δύσκολη ή αδύνατη ή εξαιρετικά δυσάρεστη και για τους δύο συντρόφους.
Ποιες οι επιπτώσεις;
Το αισθητικό θέαμα είναι επίσης κακό και επηρεάζει τον άντρα σε σημαντικό βαθμό, ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες ή σε άντρες χωρίς σταθερή και πολύχρονη σχέση.
Πολλές φορές, όμως, είναι αναπόφευκτο τα προβλήματα κατά τη σεξουαλική επαφή να προκαλέσουν ένταση ακόμη και σε ένα μακροχρόνιο δεσμό με συναισθηματική κάλυψη και από τις δύο πλευρές. Η ψυχολογική επιβάρυνση, που εκτιμάται στο 80% των αντρών με τη νόσο, μπορεί να είναι καταστροφική, όση κατανόηση και αν επιδείξει η σύντροφος.
Μερικές φορές, η αγωνία που προκαλεί το πρόβλημα και οι δυσκολίες κατά τη διάρκεια των σεξουαλικών επαφών μπορεί να προκαλέσουν ψυχογενή στυτική δυσλειτουργία. Στο 20% των περιπτώσεων, τέλος, όταν η σκληρή πλάκα επεκταθεί και περιλάβει τις αρτηρίες του πέους, η ροή του αίματος διακόπτεται και δεν είναι πλέον εφικτή η στύση.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
H διάγνωση είναι εύκολη και τίθεται από το ιστορικό και την κλινική εξέταση.
Η αυτοφωτογράφηση από τον ασθενή του πέους σε στύση βοηθά τον ιατρό στην εκτίμηση της κάμψης. Ενναλακτικά προκαλείται τεχνητά στύση με χρήση ενδοπεϊκών ενέσεων στο ιατρείο και γίνεται μέτρηση της γωνίωσης του πέους. Επίσης το υπερηχογράφημα του πέους εκτιμά την έκταση και τη σύσταση των πλακών στα σηραγγώδη σώματα.
Ποιες οι θεραπευτικές επιλογές;
Η αντιμετώπιση της νόσου είναι απαραίτητη, όταν η κάμψη του πέους είναι τέτοια που εμποδίζει την είσοδο στον κόλπο κατά τη σεξουαλική επαφή. Η αντιμετώπιση στο πρώτο στάδιο (πριν μονιμοποιηθεί η πλάκα) είναι φαρμακευτική, αλλά, όταν γίνει μόνιμη (συνήθως μέσα σε ένα χρόνο), η αντιμετώπιση είναι μόνο χειρουργική.
Φάρμακα
Ενώ πάρα πολλά φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη συντηρητική αντιμετώπιση της νόσου του Peyronie, ελάχιστες μελέτες έχουν δείξει μέτρια αποτελεσματικότητα και φυσικά κανένα από αυτά δεν είναι αποτελεσματικό για όλες τις περιπτώσεις.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται με περιορισμένη αποτελεσματικότητα είναι η ταμοξιφαίνη, η κολχικίνη και η βιταμίνη Ε. Κάποια άλλα, όπως το παρα-αμινοβεζοϊκό οξύ, δεν έχουν δώσει αποτελέσματα σε συγκριτικές μελέτες με χρήση εικονικού φαρμάκου.
Επίσης, έχουν δοκιμαστεί φάρμακα που χορηγούνται με ενέσεις στο πέος, στο σημείο της πλάκας, επίσης με μέτρια ή πτωχά αποτελέσματα (κυρίως η βεραπαμίλη και η αλλαντική τοξίνη, όταν η κάμψη του πέους δεν υπερβαίνει τις 30ο).
Η εγχείρηση ενδείκνυται, όταν η κάμψη είναι πάνω από 60ο , εκτός περιπτώσεων όπου οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι σημαντικές, παρότι η κάμψη είναι σχετικά μικρή (40-60ο και συνήθως σε νέα άτομα). Απόλυτη ένδειξη υπάρχει, όταν η παραμόρφωση του πέους είναι τέτοια, που προκαλεί δυσκολία στη σεξουαλική επαφή. Αυτό συμβαίνει στο περίπου 20-30% των περιπτώσεων.
Βασική αρχή πριν από τη χειρουργική αντιμετώπιση είναι το να έχει σταθεροποιηθεί η βλάβη. Σε αντίθετη περίπτωση, η νόσος θα υποτροπιάσει παρά τον αρχικό ευθειασμό του πέους, καθώς εξελίσσεται η ίνωση και μεγαλώνει η πλάκα.
Πολλά είδη χειρουργικών επεμβάσεων και τεχνικών έχουν περιγραφεί. Η πτύχωση των σηραγγωδών σωμάτων με αφαίρεση ή μη τμήματος του χιτώνα που περιβάλλει το πέος (ινώδης χιτώνας) εφαρμόζεται ευρέως στη νόσο του Peyronie. Συνοδεύεται από εξαιρετικά αποτελέσματα που διατηρούνται στον χρόνο, με ποσοστό υποτροπών κάτω του 10% σε συγγενείς (εκ γενετής) κάμψεις και κάτω από 20% σε νόσο του Peyronie.
Η επέμβαση περιλαμβάνει την αφαίρεση ενός τεμαχίου ιστού από την αντίθετη πλευρά από όπου υπάρχει η κάμψη, δηλαδή την κυρτή πλευρά του πέους, και έτσι ευθειάζεται το πέος.
Η πτύχωση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί και χωρίς την αφαίρεση τμήματος του ινώδους ιστού του πέους. Ωστόσο, το κυριότερο μειονέκτημά της είναι η μείωση του μήκους του πέους περίπου κατά 1- 1 .5 εκατοστό.
Η χρήση μοσχευμάτων (από βιολογικά ή συνθετικά υλικά) αποτελεί μία άλλη θεραπευτική μέθοδο, που συνοδεύεται από μικρότερη μετεγχειρητική μείωση του μήκους του πέους αλλά από μεγαλύτερα ποσοστά μετεγχειρητικής στυτικής δυσλειτουργίας.
Η αφαίρεση της ινώδους πλάκας αποφεύγεται, καθώς συχνά οδηγεί σε διαταραχές της στύσης, αφού το αίμα διαφεύγει από την περιοχή όπου τοποθετείται το μόσχευμα. Στις περιπτώσεις αυτές ενδείκνυται η εμφύτευση μιας πεϊκής πρόθεσης που αποτελεί ιδιαίτερα αξιόπιστη μέθοδο –παρά την υψηλή τιμή της πρόθεσης– στους άντρες με αγγειακές βλάβες, στυτική δυσλειτουργία και κάμψη του πέους.